Don Abbondio:poesia napoletana di Raffaele Pisani
na sera ’autunno (tiempo n’è passato),
se ne turnava a’ casa, cuoncio cuoncio,
nu certo don abbondio, era ’o curato
’e nu paisiello aggrazzïato e accuoncio.
nun era n’ommo ’e chille traseticce,
nun era onesto e manco disonesto,
vuleva sta’ cu¨Jeto, senza mpicce:
e s’era fatto prevete pe’ chesto.